Een tijdje geleden ben ik overvallen en beroofd van mijn portefeuille. (Voor mijn lieve moeder, die deze blog leest: de schade was gering.) Het geval wilde echter dat ik die avond moest spreken in Antwerpen, een plaats die ook zonder de komende verhoging van de treinprijs niet zo makkelijk is te bereiken als je niet beschikt over contant geld en niet kunt pinnen. Een aardige taxichauffeur vervoerde me desondanks, terwijl de organisatie die me had uitgenodigd de rekening voldeed en me het geld leende om mijn hotel te betalen.
Hadden de criminelen mijn vertrouwen in de mensheid nogal beschadigd, de chauffeur en de vriendelijke penningmeester deden veel om het te herstellen. Desondanks voelde ik me rottig toen ik de volgende ochtend de trein naar Nederland moest gaan nemen. Het is een saaie reis en ik wist dat ik zou gaan piekeren.
En toen klonk de muziek.
Aan de Meir zat een man achter een piano, en hij speelde alleszins behoorlijk. Ik heb, zoals u in een moment zult begrijpen, in feite een hekel aan straatmuzikanten, maar ik moet bekennen: deze man slaagde erin mijn humeur sterk te verbeteren. Ik heb wat geld achtergelaten, maar het was in feite te weinig voor de weldaad die hij me had bewezen: het verdrijven van een donkere wolk uit mijn geest. Opgewekt wandelde ik verder naar het station.
Helaas kan muziek ook het omgekeerde effect hebben. Ik moest de afgelopen weken een paar keer les geven in Gouda, waar op zaterdagmiddagen in de Kleiweg een draaiorgel speelt. Mijn humeur werd daardoor elke keer volkomen naar gallemiezen geholpen en de laatste keer ben ik met opzet een eind omgelopen om dat vervloekte pierement niet te hoeven horen.
Mijn hekel aan straatmuziek heeft iets te maken met het intrusieve karakter ervan. Je zit op een terras, voert een goed gesprek, bent niemand tot last. Dan komt een man met een gitaar die meent je een plezier te doen door je gesprek te overstemmen. Of je wandelt door de Kleiweg in Gouda, met gedachten waarmee je niemand tot last bent, en dan verstoort die draaiorgelmuziek je gedachtestroom. Overdrijf ik als ik u eraan herinner dat het Amerikaanse leger in Irak muziek gebruikte om gevangenen aan het praten te krijgen? Opgedrongen muziek is extreem intrusief.
Mensen hebben behoefte aan hun eigen gedachten, aan hun eigen conversatie, aan een sfeer die van henzelf is. Straatmuzikanten breken daarop in en zijn daarom irritant. Dat de Antwerpse pianist me wél beviel, is de uitzondering die de regel bevestigt: ik waardeerde hem omdat hij me, door in te breken in mijn gedachten, bevrijdde van een overmaat aan gepieker.
Zeker, er zijn soms goede straatmuzikanten. Ik denk dat de Antwerpse pianist daaronder viel en ik heb wel eens een zanger gehoord die iedereen de pas deed inhouden om te luisteren. Maar de goede musici moeten maar lijden onder de slechte: ik pleit voor een totaal verbod op straatmuziek.
Recht uit mijn hart. Onder mijn raam zijn 5 restaurants met terrasjes waar dus om de 15 minuten een andere electronisch versterkte muziekverkrachter zijn gang gaat. Van 19.00 tot soms wel 02.00 uur.
De gemeente denkt dat dat fijn is voor de toeristen dus ze hebben nog een vergunning ook.
Na 15 jaar levert dat toch wel de nodige stress op als het 40graden is en je voor 56 miljoenste keer Michelle ma belle vals hoort zingen, of z.g. zigeuneraccordeonisten die op apparaten zonder blaasbalg ‘spelen’ terwijl een cd keihard er dezelfde deun doorheen jengelt.
Van mij vrouw mag ik niemand lijfelijk iets aan doen, noch hun versterker in de zee mieteren dus heb ik op het dak een multitonale luchthoorn geinstalleerd en de 12 volt voeding vervangen door een 40v voeding.
Dat heeft inderdaad effect. tot ze natuurlijk aan je deur gaan staan klingelen, dus moest ik een schakelaar installeren zodat ik makkelijk de bel aan en uit kon zetten.
Dit jaar geloof ik dat ik de strijd enigszins gewonnen heb, want de afgelopen zomer waren er maar een paar ‘muzikanten’ en hoefde ik slechts zelden een claxon concert te geven.
Vooral wat betreft het pierement ben ik het er volkomen mee eens. Dat doet toch gewoon pijn aan de oren en is tenenkrommende slechte smaak. Een verbod zou aardig zijn.
Sterkte met de verwerking van een wel heel slechte ervaring.
Christina
Die Fyrafail-petitie is slecht onderbouwd. Men verwijst naar krantenbericht, maar daarin staat juist: “Er komt toch een snelle treinverbinding tussen Breda en Antwerpen. […] Voor de trein hoeft niet gereserveerd te worden en er geldt geen toeslag.” Zie: http://nos.nl/artikel/447445-spoorruzie-met-belgie-opgelost.html
Dat betekent dat uw klacht (“verhoging van de treinprijs”) valt te omzeilen door een andere route te nemen. ’t Is mij niet duidelijk wat precies de nadelen zijn van de nieuwe constructie. In ieder geval blijft ’t mogelijk om zonder reserveren naar Antwerpen te reizen.
Het is een lapmiddel: slechts eens in de 2 uur, alleen overdag, op zijn vroegst vanaf april, voor een rit Rotterdam-Brussel 2 maal overstappen en nog onduidelijk is of er een goede aansluiting zal zijn. Fietsen mee is ook niet meer mogelijk. Zie bijvoorbeeld http://www.rover.nl/actueel/nieuwsarchief/417-oplossing-fyra-geen-echte-oplossing (kijk ook naar de commentaren)
Bedankt voor de toelichting. De nieuwe situatie lijkt me ellendig voor forenzen. Volgens mij moet er eens flink geïnvesteerd worden in extra sporen.
Dit is me uit het hart gegrepen.
Ik ben het hier hartstochtelijk mee oneens. Al is het omdat ik zelf weleens probeer bij te verdienen als straatmuzikant. Tuurlijk stoor ik me aan bepaalde muzikanten die met een viool met toeter het ook andere muzikanten moeilijk maken, ook dringen sommigen zich op door bij terrasjes mensen bijna dwingen te betalen. Dat maakt het ook andere muzikanten moeilijk omdat straatmuzikanten een slechte reputatie krijgen. Er zijn genoeg straatmuzikanten die eerlijk spelen en bijdragen aan de sfeer van de stad, wat al eeuwenlang gebeurt.
Genoeg muzikanten hebben het tegenwoordig moeilijk genoeg in het circuit, en spelen op straat kan ze soms een mogelijkheid geven om bij te verdienen. Getuige dat mensen nog steeds ervoor geld geven, betekent dat naast mij er genoeg anderen het wel aangenaam vinden. Dus het is niet zo omdat u straatmuziek onaangenaam vindt, het maar verboden moet worden. Als u die niet bevalt, dan betaalt u ze niet, loopt u maar door, zet u maar eigen muziek op. Het is toch ook niet omdat u een hekel hebt aan – ik zeg maar wat – the voice of Holland, televisie verboden moet worden?
Ik kan me vinden in uw reactie. Immers, er bestaat een groot verschil tussen muzikanten die op straat spelen en bedelaars die een instrument ter hand nemen? Draaiorgels behoren tot geen van beide groepen, maar door het aantal decibels dat deze groep produceert behoren ze inderdaad tot ‘extreem intrusief’ (vergelijkbaar met de inmiddels verdwenen ‘boom-box’, verkeerslawaai, carillions en vuurwerk) en daarom ook ongewenst. Al zou ik er niet voor omlopen, dat is teveel eer.
Ik kan me ook vinden in een verbod op talentenshows, trouwens. 😉
Hij heeft er wel wat voor over gehad:
http://martinuswolf.com/pianomarathon/